englısh ıstanbul

Untitled Page

Söyle…Derdimi Arzuhalci…
Anlat ona yaz defalarca yaz ve deki..
Zor onsuz geçen geceler de beklemek
Kapıdan gireceğini düşünmek
Ona deki...
Merdivenden ağır adımlarla çıkmak
Kapıyı açtığında
Defalarca onsuz odayla bakışmak
Duvarların sözleri hep aynı
Ben onlara bakıyorum onlar bana
Ona deki...
Yağmur yağdığında kendini sokağa atmak
Yalnız ıslanmak zor
Sırıl sıklam olduğunda
Titremeni gizlemek zor
Gözümü açtığımda sanki bur da
Ya da herkesi yutan İstanbul da aramak için
Tren garına gitmek
Haydar Paşa’da
Kıyı ya simit kırıntıları için gelen
İzmarit balıklarına
Onu da buralarda gördünüz mü…?Gördünüz mü ? Demek zor
Ona deki…
Gökyüzünde uçan kuşlara bakıp
İlk yere konan kuşun yanına koşup
Onu sormak zor..
Nedense gelen kuşlar hep kırlangıç
Ve aynı kırlangıç sene ye bir daha gelmeyecek
Çünkü ömrü altı ay
Ona sor özlemiş mi?
Yaptığım acılı menemeni
Özlemiş mi?
Yanına kırdığım kuru soğanı?
Bir yudum ayranı?
Tok mu…? Aç mı…? Sor ona
Yüreği hala boş mu? ..
Yoksa …?
Dur..Dur Bunu yazma
Ona deki..
Ona dediğim en son sözü unutmasın
Sen git beni düşünme
Ben ardından gölgenle birlikte gelirim
Bu da bana yeter
Senle olmasa da sensizlikten iyidir
Senin parçanla yürümek
Arkandan yürümek
Esen rüzgarda saçının kokusunu
Ciğerlerime çekmek
Ve son bir şey
Son bir şey daha yazar mısın Arzuhalci
Tek arzum bir daha
Son bir kez daha
Saçlarının parmaklarımdan dökülmesinin verdiği
O müthiş duyguyu yaşamak...
Bitti…
Bu kadar...Sen yazdıklarını dur…
En iyisi ne söyle..Ne de yaz
Hepsini hayatımı karartıp çekip gittiği gibi
Bırak ben yırtıp atayım
Bir ömrü
Bir ömrü buruşturulmuş bir kağıt gibi....

Mehmet ÖNTÜRK

Hakkımda